Wadis en wahibis

28 december 2013,
Gisteravond bij terugkeren vh kampvuur ben ik gestruikeld of eerder gebotst tegen een grote steen, knie dikke klap en schaafwonde. Man man, pijnlijk. ik kreeg hulp van Rebecca en een jongen die daar werkte, lief en homootje volgens ons. Met pijnstiller slaap gevonden, weer om 6u30 op, zalig de zonsopgang zien, nog wat manken, maar toch beter.Natuurlijk wel vervelend..die dikke knie. Na een stevig ontbijt nr Nizwa. Hier het fort en de verschillende souqs bezocht, en dan een heeeeeeel lange autorit nr wahibi sands. Super grote duinvlakte. kilometers lang. Met de jeep erdoor tot ons 1000nights camp, waar we inchecken in onze bedouienen tent, een duinberg proberen beklimmen en effe met de voeten in het zwembad hangen. Voor het diner nog een sunset ritje. Ik vind onze gids niet zo goed. De streek is zeer mooi, mr hij toont de verkeerde plekken of rijdt teveel ipv te genieten van een duinwandeling. En bovendien, hij is gn moslim, maar ooh zo bazig. Trek foto, ga nr daar, venster dicht, doe dit, dat, ... hij weet het best, wij moeten luisteren. Dat pakt natuurlijk niet altijd bij de westerse vrouw. Het kamp is mooi en typisch, ook het eten en het bedouienen entertainment. Hopelijk geen accidenten als we ons tent straks opzoeken :-)

29 december
Gisteren goed thuisgekomen en heel goed geslapen in onze tent. Na het ontbijt nog effie dr de duinen racen en wat locals  enkele jeepstunts zien uithalen. Ze proberen de hoge duinbergen op te rijden. Er stond nog een uitgebrande jeep van vorige keer. Wel spectaculair!  Hierna reden we uit de woestijn nr wadi bani khalid, tot nu toe de mooiste plek van Oman. Onbeschrijflijk. Een wadi met palmbomen, warm helder water met visjes die je dode voetcellen opeten, witte rotsen, irrigatie tunneltjes... je moet het paradijsje gewoon gaan bekijken.:-) Even een zwemmeke doen, de visjes s laten bijten en genieten van zon en landschap. Op de terugweg nam de gids een andere route langs de irrigatiekanaaltjes die soms 1 tot 2 voeten breed zijn. Ik moest wreed goed uit mijn doppen kijken met de zere knie. Wou geen dubbele duik ervan maken. Die gids van:"look there, look here" ik van: "how can i look?"...zonder onderuit te gaan. Dat vond hij grappig. Hij deed wel zijn best vandaag om ons de goeie plekjes te tonen, tijdig ons een toilet te laten bezoeken en ons zelf te laten bepalen wanneer we een foto mochten trekken, allee meestal toch. Hierna reden we richting Sur. Bij elke vraag die we stellen, lijkt hij verward en moet hij het checken...zoals waar we slapen, hoe laat nr schildpadden...en af en toe zijn er wat misverstanden wegens zijn indlish... Oa kwaad , hongerig of hongarije in zijn taal zijn moeilijk te onderscheiden en dat zorgt vr grappige conversaties...:-):-):-)Blijkbaar stoppen we morgen in Sur op de terugweg en moeten we nu nog een eindje verder nr een beach hotel dichter bij de turtles. We doen nog een strandwandeling. Het water is lekker maar er is veel wind. Windy! Het favoriete woordje van onze Sadish. Beter achter het muurtje effe opwarmen...:-)
Een goed diner en daarna nr de schildpadden. Onze gids rijdt verkeerd. Hij mist de afslag, maar hij negeert onze vraag om te keren. De koppige man rijdt dan maar 18km om...Veel volk bij de reuzeschildpaden. Ik heb een deja-vu, heb dit lang geleden al s gedaan in Bundeburg, Australië.
Doch een geweldige ervaring! We zagen een beest eitjes leggen..doch met iets te veel volk er rond op het donkere strand, we zagen een andere terugkeren nr zee om uit te rusten en water te nemen...pauze ..eitjes wat later. En ze toonden ons een kleintje. Als de kleine schildpadjes uit hun eitjes komen en de tocht naar zee overleven, kunnen ze wel 200jaar oud worden. Het werd laat voor onze gewoonte en ik was kapot...beetje ziek ah worden precies.

30 december Ras Al Jinz – Wadi Tiwi - Muscat. Via de prachtige kustroute – met veel onverharde stukken – rijden we richting Wadi Tiwi. Eerst stopje in Sur, waar we de haven bezoeken, waar nog steeds de traditionele Dhow (trad. Omaanse houten zeilboten) met de hand wordt vervaardigd. Hierna volgde de prachtige Wadi Tiwi voor een korte fotoshoot. Een wadi is een drooggevallen rivierbedding die slechts een paar keer per jaar een zeer korte tijd water krijgt. Hierna een spectaculaire weg met prachtig uitzicht, ruige rotsen en azuurblauwe zee. Op het mooie, witte zandstrand van Finns Beach maken we een stop, jammer dat hier niet even een plons in zee kunnen nemen. In feite hadden we dat beter gevraagd. Nog wat onnodige gidsachtige stops en tegen de late middag komen we aan in ons hotel in Muscat en kunnen we daar nog even verder op verkenning gaan. Ik begin me wel alsmaar zieker te voelen, dus buiten een korte toer rond het hotel en een laatste souq-stop is het niets meer geworden. Rust zoeken, room-service en valies wat maken. Morgen om 8u40 vliegen we naar Dubai. Het is maar 1 uurtje vliegen. Slaapwel..Groetjes van virale Inge en hungry Rebecca.