My name is Lukla

Heb niet kunnen slapen gisteren. Zelfs schaapjes tellen hielp niet. Vervelend...ik wou niet in slaap vallen in de heli he:-) . Na ontbijt op de kamer om half 6 en check-out, bracht men ons nr de domestic airport v kathmandu.Moeilijk te beschrijven .... een zandpad , overal vuiligheid en een hele povere préhistorische luchthaven. Wat planken vr inchecken...we moesten dan in het hokje van Dynastie airlines wachten op het weer en wind report, zodat we wisten wanneer we zouden kunnen vertrekken. Tegen half 8 all ok, en auto in nr de heli-parking. Ik zat vooraan, nog nooit gedaan dus wel gek als dat ding in beweging komt. Eerst vlogen we nr de zon toe. Ik kon enkel in dit licht en wat kathmandu mist de vorm vd bergen waarnemen. Aan de zijkant zag je heuvels met huisjes veranderen in bergen met hier en daar een boerderijtje. Na een dik half uur of zo landen we effe in Lukla om wat bij te tanken. Daarna de hoogte in.... richting basecamp everest. De zwarte heilige berg gezien, nog enkele waar ik de naam niet meer van weet, en everest met zijn top in een dikke fluffy wolk. De piloot heeft een buisje nr zijn neus met zuurstof. Hij moet in form blijven op de hoogte. De heli is eerst effe gestopt nabij basecamp. We konden er enkele minuten uit rond 5000m. Ik voelde wel een beetje duizeligheid. 2e stop was lager, eerder 3000... en... , Gorek dacht ik, daar kon hij wel de moter uitzetten en hadden we een kwartier. Het is er muisstil en speciaal. Ongelooflijk dat mensen daar kunnen wonen!
Na een veilige landing op die spectaculaire landingsbaan, werden we begeleid nr het hotel. Effe in de zonnige tuin zitten bij de hondjes en inchecken en een vroege lunch om dan om 11u klaar te staan vr een kleine hike van 2,5u. Eerst een heel stuk nr beneden, schitterend. Uitzicht, yaks, nepali die tot 130 kg zouden kunnen dragen, yaks 70kg. We bezochten een klooster en tempels beneden en dan begon de klim weer nr Lukla. Ik vond het vooral op mijn ademhalen voelen en mijn 3 dubbele hartslag. Toon had het toch ook wat onderschat, dat klimmen. Niet zo makkelijk he. Goed dat we een heli hadden om zo hoog te geraken.:-) finish bereikt, een warm drankje en lodge waarts! We kregen thee met cake geserveerd in de tuin, en dan was de zon weg en voel je de temperatuur fors dalen. Op de kamer is het vriespunt feeling. We liggen dan ook even in ons electrisch verwarmd bed met alle kleren, zelfs kap aan. Ik blog, Toon valt meestal in slaap als hij wat rust, zit, ligt :-) Hopelijk lukt mij dat straks ook. Zou moeten, na zo een inspanningen en indrukken!  Straks nog wat eten en morgen vroege terugvlucht! :-)